Żegnam się nabożnie

zajęci ubieraniem słów

w pokraczne formy

zupełnie nie dostrzegamy

ich mocy stwórczej

bo wcale nie potrzeba

skomplikowanych ceremoniałów

czy wieczorków poetyckich

w ciasnych salkach

miejskich ośrodków

dla krótkiego ‘stań się'

albo jak kto woli 'ukrzyżuj'

ale nie bójmy się kochani

i niech się ludzkość bawi

w układanie rymowanych puzzli

aż do ostatniego 'pragnę'

może i jeden dzień dłużej

przecież to wszystko

robimy dla nieśmiertelnej sławy

a ryzyko jest wpisane

drobnym druczkiem z gwiazdką

która w tym przypadku

jest dla większości

mało istotnym

białym karłem

Diabelski młyn

moja sentymentalna podróż

do przeszłości zamieszkanej głównie przez demony

ledwo zdążyła się zacząć

a ja już wiedziałem że to nie miało prawa się wydarzyć

wszystko kiedyś się skończy

powtarzam sobie jak modlitwę za następstwo zdarzeń

i łapię się na tym

że chciałbym od życia dostać w prezencie coś jeszcze

suche fakty wypisane lakonicznie

po wewnętrznej stronie moich powiek nie wystarczą

tutaj potrzeba słownej ekwilibrystyki

żeby choć przez chwilę poczuć się jak w domu

zanim upadnę tak nisko

że niżej to mogą już chyba tylko anioły

Irrumabo

och jakże łatwo jest to wszystko ogołocić

pozbawić ozdobników i wyszukanych metafor

jak muślinowego tiulu który chroni

przed ciekawskim spojrzeniem ignoranta

dla którego nie ma żadnej świętości

jest tylko kawał czerwonego mięsa na talerzu

bez zbędnych ceremonii przy świecach

zapachu pąsowej róży

i połyskującej kropelki szczęścia na policzku

kiedy ołtarz magicznego misterium

zamienia się w zwykłą wersalkę

na której umiera poezja

Bez pamięci

proszę zaczaruj mnie od nowa

nadaj właściwy życiu bieg

ubierz w te dwa cudowne słowa

na czystych myśli białym tle

dotknij magiczną różdżką wspomnień

i niech w niepamięć pójdą złe

ale nie pozwól mi zapomnieć

że bez pamięci kocham cię

Ach żyję, żyję

zdecydowanie wolę wzloty

te krótkie chwile uniesień

ponad przeciętność

zapomnianych cmentarzysk

gdzie upadłe anioły

bezradnie rozkładają skrzydła

a przeszłość jest rozbita

na małe kawałeczki

kolorowe szkiełka

i ten przenikliwy chłód

czy właśnie za to mnie nienawidzisz

że próbuję stamtąd uciec?

ja bezimienny bohater

nierównych bojów z samym sobą

który jeszcze wierzy

w szczęśliwe zakończenia

albo czułe pocałunki na dobranoc

bez sztucznych kwiatów

i fałszywych uśmiechów

porcelanowych twarzy

"Podaj mi rękę - mówi anioł"