Dłonie

gdybym miał dłonie jak bochny

wiejskiego chleba

mógłbym ci przynieść
z naszego ogrodu

całą złocistą słodycz

i nie uronić już

ani jednej kropli na poduszkę

która pamięta

te wszystkie dni i noce

stracone bezpowrotnie

gdybym miał dłonie jak bochny

wiejskiego chleba

mógłbym niezdarnie dotykać

twych miękkich włosów

żebyś mnie mogła poczuć

i zasnąć snem spokojnym

że już ci nigdy nie zabraknie

prawdziwego ciepła

gdybym miał dłonie jak bochny

wiejskiego chleba

mógłbym załamywać ręce

w sposób

niezwykle spektakularny

cudownie

byłoby pokazać światu

że moje załamanie

jest teraz największe

tymczasem muszę 

coś z nimi zrobić

Proszę

życie gra na emocjach

swój koncert życzeń

którym zawsze czegoś brakuje

żeby się spełnić

więc nie stój proszę

i nie patrz tak na mnie

tylko chodź

depcz mi po piętach

spiesz się

ale nie każ mi czekać

modlić się

o uniesienie rolet

i złote słońce

niech wypełni ten mroczny pokój

swoim ciepłem

a z nadejściem wiosny

powrócą wszyscy ci

którzy są teraz wysoko

w ogrodzie za domem

zakwitnie nadzieja

pachnąca deszczem

i gdyby miał to być tylko sen

spraw proszę żeby...

O przyjaźni

czy pamiętasz

jak skakaliśmy za sobą w ogień

albo wyjadaliśmy z beczki śledzie

marynowane w zalewie a ‘la Bismarck

żeby wreszcie usiąść

i popatrzeć razem w tym samym kierunku

na wschody albo na zachody słońca

które zlizywało ze stóp rosę

a czas nieubłaganie

deptał nam po piętach

świat był maleńki jak orzeszek

uczyliśmy się nim dzielić

zawsze gotowi żeby oddać swoją połowę

jednym spojrzeniem

potrafiliśmy powiedzieć wszystko

naiwnie wierząc

w nieśmiertelność

Teraz

Świat jest piękny i kolorowy

jak przydrożna dziwka

pomalowana w taki sposób

aby nikomu nie robić złudzeń

Bóg bezradnie rozkłada ręce

udając że już go nie ma

ale jest plastikowy kwiatek

i lampka z wypalonym wkładem

A nas bezimiennych kierowców

jutro nikt nie będzie pamiętał

bo liczy się tu i teraz

bez zbędnych pytań o wczoraj

Na zimnym kamieniu torebka

w której świat trzyma swoje skarby

chusteczki do higieny intymnej

i telefon z nieodebranym połączeniem

Czerwona gwiazda nic dla mnie nie znaczy

Rewolucji nie będzie

ponieważ nie ma o co walczyć

nawet mój idol wiszący nad drzwiami

bezradnie rozkłada ręce

szkoda że nikt mnie nie uprzedził

że to wszystko tak wygląda

świat nie pozwoli wznieść się

ponad przeciętność blokowiska

mimo że słońce

jest teraz czerwoną gwiazdą

na tle kawałka nieba

który widać z mojego okna

Spóźnione, ale szczere

Dla wszystkich Pań

Pewnie myślisz, że jestem kolejnym głupcem,

co próbuje zabłysnąć w łóżku

i odejść, zostawiwszy na poduszce krótkie

"I'm sorry" skropione twoimi łzami

Pewnie myślisz, że jestem następnym idiotą,

który wpadł jak wiatr do sypialni

przez uchylone okno, żeby przewrócić

do góry nogami to, co już sobie poukładałaś

Pewnie myślisz, że jestem seryjnym kretynem

i pojawiłem się w głowie tyko na chwilę,

jak poranny ból migrenowy zniknę,

żeby powrócić w nieodpowiednim momencie

Proponuję kino, a potem zobaczymy

Koniec

wyjeżdżają transporty do Auschwitz

ale staramy się o tym nie myśleć

gramy w karty i pijemy wino

w którym jest tyle siarki

jakby było rozlewane w piekle

na rampie przeprowadzają selekcję

kiedy Marta wskakuje mi na kolana

robię się twardy

ale nie ma we mnie nienawiści

stary gramofon próbuje stworzyć nastrój

chociaż krztusi się i rzęzi

przy słowach człowiek oraz teraźniejszość

Marta szepce mi coś do uszka

zapewne jakieś sprośne żarty

i nagle cisza

ktoś zagląda przez wizjer

żeby sprawdzić czy to już 

koniec

Niewesołe miasteczko

pordzewiałe szyldy kolonialnych sklepów

których już nie ma

odciskają swoje piętno

na tym smutnym miasteczku

jakby nikt nie umiał zatrzymać

karuzeli tragicznych zdarzeń

mówią że strach ma wielkie oczy

ale zło ma takie małe

przymrużone ślepka

ciężkie buty z cholewami i karabin

obłąkany mleczarz pcha swój wózek

na chwilę przystaje

wymienia nazwisko i idzie dalej

żeby się rozpłynąć we mgle

Finkelstein Goldstein Langer

odbija się jeszcze echem od ściany

kościoła farnego na której

ktoś napisał białą farbą

ZARAZ WRACAM