Świt

książę czy żebrak któż to zdoła dziś rozstrzygnąć
ogromne serce czasem w oczach groźny błysk
i na poduszce krótki list
a obok polnych kwiatów kiść
tak na dzień dobry szybkie żegnaj muszę iść

zerwana cienka nić
niech będzie co ma być
spróbować trzeba żyć
skoro tak to idź

z dobrych zamiarów zbudowana nasza przyszłość
karciany domek jakiś ogród jakieś sny
potem samotność smutek łzy
męcząco długie noce dni
a tak niewiele brakowało uwierz mi

zerwana cienka nić
niech będzie co ma być
spróbować trzeba żyć
skoro tak to idź

-------------------

https://youtu.be/9Jmwlfib43Y

Noc

noc jest długa jak samotny papieros
bez widoków za oknem
i z pościelą która nie jest w stanie
wszystkiego ukryć
w ten sposób rodzą się wiersze
nad którymi nie warto się pochylać
niech sobie cierpią pozostawione samym sobie
powtarzam jak modlitwę do anioła stróża
żeby tylko nie poczuć
że jestem jednym z nich

Tytułem wstępu

spotkanie naszych spojrzeń było czysto przypadkowe
mówiąc czysto myślę o panującej aurze
kiedy wzrok się ślizga po nieskazitelnej bieli
a umysł nie jest zmącony żadną myślą
o tym co się kryje pod cienką warstwą puchu

w takich okolicznościach wystarczy chwila
żeby ciało doprowadzić do drżenia
jakby człowiek zobaczył cudowną istotę
dla której cała reszta jest tylko tłem
celowo pozbawionym szczegółów
aby można było skupić uwagę i poczuć
że w tym miejscu kończy się przeszłość
a przyszłość nie zdążyła dopisać dalszego ciągu

dwa aniołki narysowane na śniegu
niech będą w miejscu zakończenia
tytułem wstępu

Tak przy okazji

Ostatni wiersz

niech wam się wszystkim łupiny popcornu

wbiją w podniebienia

beznamiętni obserwatorzy mojej wewnętrznej walki

zakończonej wjazdem triumfalnym

do Valhalli dla poetów

pokonanych w walce z własnym ego

gdzie mnie posadzą na łonie Odyna

kiedy wy będziecie się kurczowo trzymać

siedemnastu sylab waszych haiku

już hydry i trolle szczerzą zęby

w radosnym uśmiechu że oto leżę

niezwyciężony

bo tylko czekać aż wreszcie się zjawi

moja Walkiria spóźniona

z powodu remontu torów

gdzieś między Zielonką a Wołominem

W oczekiwaniu na nieśmiertelność

słabi poeci nie są w stanie
samodzielnie zwlec się z łóżek
i potrzebują nadprzyrodzonej siły
która im pozwoli stawić czoła 
leksykalnym i składniowym bykom
od których aż się roi 
w szufladach leżą ogromne stosy 
nienapisanych wierszy
wystarczy mała iskierka
błysk w oku żeby uruchomić machinę
do wydawania na świat literackich arcydzieł
zgrabniutkich jak uczennice 
szkoły baletowej madame Darvash
a tymczasem gniją w pościeli
wypatrując na sufitach znaków
że oto właśnie nadeszła pora 
na nieśmiertelność

Księżyc żniwiarzy

ludzie tracą wiarę w metafizyczność księżyca

odkąd wpatrywanie się w jego bursztynową tarczę

przestało być elementem lunarnego rytuału

i tylko gdzieś w oddali słychać wycie wilka

jakby na przekór współczesnym teoriom

które przeczą mitom o cykliczności istnienia

włóczę się ulicami uśpionego miasta

z nadzieją że kiedyś ją spotkam

pędzącą na srebrnym rydwanie

zaprzężonym w parę fryzów

jeszcze zanim się skończy mój sen lunatyka

i zaśpiewają ptaki

Zamykam oczy

kiedyś opuszczę to miasto

ucieknę bez słowa pożegnania

jak najdalej od widoku za oknem

który znam na pamięć

wystarczy że zamknę oczy

będę próbował zapomnieć

oduczę się nazw ulic

i ulubionych barów

do czasu

aż sobie wreszcie uświadomię

że nie mam lepszych wspomnień

Ku pamięci

bezduszni rozdeptywacze świerszczy
głusi na tłumaczenia Barańczaka
że wszystko jest poważną muzyką
rozkażcie głosom w waszych głowach
żeby choć na chwilę zamknęły mordy
bo w maluczkich jest boski pierwiastek
i będziemy rozliczeni z każdego słowa
a chitynowe pancerze jak łupinki orzechów
rozrzucone na drodze do prawdziwej poezji
dla jednych ku przestrodze a dla drugich
ku wiecznej pamięci

Bajka

tylko matka może podjąć ryzyko

i wydać na świat niezapisaną księgę

z niepokojem wypatrując nagłych zwrotów akcji

jak Bóg Stwórca który cierpliwie czeka

rysując palcem jakieś znaki na rajskiej ceracie

nawet jeśli powiesz że to bajka

w każdej bajce najważniejszy jest morał

ale najpierw trzeba wypełnić czymś pustkę

a co jeśli brakuje pomysłu na ciąg dalszy

i ma się ochotę urwać w połowie zdania

albo kiedy sam zamieniasz się w smoka

zionącego ogniem z powodu księżniczki

która nigdy nie pokocha takiego skurwysyna?

Erotyk

gipiurowych firanek girlandy

rozkołyszę dla ciebie jedyna

bejcowanych desek werandy

ledwie muśnie kochanka nożyna

z żorżetowej wyplączę zasłony

koronkowych pozbawię sekretów

jak żelazko jam dziś rozpalony

żywym ogniem poślednich poetów

nasycony ambrozji nektarem

aż przykucnę na rąbku satyny

przygnieciony weny ciężarem

i spłodziwszy ten wiersz dla dziewczyny

Krótka piosenka na dobranoc

koszmarne wiersze mnie dręczą

plotą trzy po trzy

sieć pajęczą

para piętnaście w mej głowie że człowiek

zaczyna mdleć

gdy budzę się zlany potem

kotek na płotek

ja pod płotem

leżę on mruga że taka niedługa

ta moja pieśń

Zapytam nieskromnie