gipiurowych firanek girlandy
rozkołyszę dla ciebie jedyna
bejcowanych desek werandy
ledwie muśnie kochanka nożyna
z żorżetowej wyplączę zasłony
koronkowych pozbawię sekretów
jak żelazko jam dziś rozpalony
żywym ogniem poślednich poetów
nasycony ambrozji nektarem
aż przykucnę na rąbku satyny
przygnieciony weny ciężarem
i spłodziwszy ten wiersz dla dziewczyny
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz