Męska rozmowa

pogadajmy o dupach
bo cała reszta to są tematy zastępcze
wymyślone na potrzeby walki politycznej 
której zwycięzcy lądują w łóżkach
a pokonani umierają z tęsknoty
my skupmy się na tym
co jest w życiu najpiękniejsze
i nie ważne po której jesteśmy stronie
jeśli zapytasz dlaczego
wszystko sprowadzam do fizycznej bliskości
to odpowiem że to jest wiersz miłosny
rozebrany z ozdobników
na potrzeby męskiej rozmowy
przy wódzie

Sfora

wilk jest wilkiem
bez dorabiania do tego ideologii
tutaj zwyczajnie chodzi o seks
władzę i wspólne biesiadowanie
szczypta metafizyki nikomu nie zaszkodzi
więc niech to będzie kozioł ofiarny
który miałby być przyczyną całego zła na świecie
i tylko po to żeby zagłuszyć jazgot sumienia
wszystko można zwalić na drapieżną naturę
albo na nadnaturalne wpływy księżyca
ale nikt mi nie wmówi
że nie ma w tym zwyczajnego skurwysyństwa
"jak ci się nie podoba to możesz wyemigrować!"
słyszę od kogoś
komu się wydaje że jest samcem alfa
ponieważ pisze lepsze wiersze

Dzień dobry

nie wiem czy jesteś 
fantasmagorią podstarzałego chłopca
który jeszcze wczoraj 
marzył o tym
żeby nigdy nie dorosnąć
przecież wystarczy
jedno spojrzenie w oczy
aby zobaczyć wszystkie choroby duszy
ale nikt nie spojrzał
do dzisiaj
i nie wiadomo co z tym zrobisz
czy się zakochasz
w tych pięknych słowach
czekających gdzieś na końcu języka
na uzdrawiającą słodycz ust
czy może rozpłyniesz się we mgle poranka
a jedynym dowodem na twoje istnienie
będzie ten wiersz

Sztukmistrz

jeśli ktoś z was był w przedwojennym Lublinie
i oczami wyobraźni widział kalwaryjskiego dziada
który szedł za mną z taką miną jakby chciał wyjawić
wszystkie tajemnice życia i śmierci
a kiedy jego połatany mantel zatańczył na wietrze
jak ceremonialny sztandar na spróchniałym drzewcu
uciekłem ze strachu przed niewypowiedzianą prawdą
o tym co jest niechybne i ostateczne
skacząc po kocich łbach prawie nie dotykałem ziemi
mając po lewej ręce Podzamcze a po prawej Czwartek
uwierzcie mi proszę że przez ułamek
mojej ziemskiej egzystencji byłem poetą
zakochanym w niedopowiedzeniach oraz tamtym miejscu
wymazanym z pamięci przez sprawy doczesne
ale obiecuję że wrócę tam jeszcze przystanę
i zapytam co będzie dalej

Lubię, nie lubię

czytam fejsbukowe mądrości 
od życiowych nieudaczników
o tym jak bardzo trzeba się starać
żeby przescrollować całe życie
i nawet nie poczuć smaku porażki
nic po nas nie zostanie
oprócz tych kilku wpisów
z codziennym syfem za plecami
a potomni będą przemierzać markety
w poszukiwaniu najtańszych wkładów
do długopisów bo kogo stać
na wieczne pióra które piszą wiersze
bez esów floresów i innych ozdobników
na kamiennej płycie z profilowym
ptasie gówna zamiast lajków
a niżej kwiaty (koniecznie sztuczne)

Miłosne uniesienia plisowanych spódnic

w szale uniesień plisowanych spódnic
świat zapomniał że przecież cierpi
na lapidarność miłosnych wyznań
i jak ognia potrzebuje remedium
dla myślowych skrótów oraz innych uproszczeń
które w formie leksykalnych emotikonek
odbijają się echem od wszystkiego
co można spotkać na swojej drodze
poezja jest głosem duszy
ale komu dzisiaj przyjdzie do głowy
żeby mówić wierszem o uczuciach
dlatego uważam że musimy coś zrobić
zanim będzie za późno
na romantyczną kolację

Dzień dobry, wróciłem

witaj trupioblady świcie
w rozkopanej pościeli
nogi odkryte aż do kości
jeszcze ręce oplecione
pajęczą nicią która łączy
świat żywych z tamtym światem
przyjemnego chłodu nocy

krzyż na ścianie
jakby się przesuwał
to tu to tam niezdecydowany
aż po policzku wylizanym
przez muchy spłynie
ostania kropelka rosy
i rozleje się żar

Poetomat na żetony

jestem jak maszynka do zastępowania wspomnień
nieustającą potrzebą nowych doznań
tylko nie wyciągaj łapy po nieśmiertelność
bo ci ją upierdolę aż po łokieć
napisze w komentarzu poeta z dorobkiem
splendor helikoptery i inne hegemonie
są dla boskich pomazańców
nagrodzonych przez stwórcę możliwością
stąpania po łbach ignorantów
wiedz chuju że i ten wiersz napisałem na kolanie
odpowiadam przekornie
a potem trzykrotnie uderzam się w piersi
żeby wyskoczył paragon

To nie koniec

że niby jestem taki czuły i ciepły
jak listopadowy kubek herbaty z różą
bo każda historia musi trochę ukłuć w serce
dlatego niektórzy preferują
wyjść po cichutku i zniknąć
zamglony świt ukryje wątpliwości
i kropelkę rosy spływającą po policzku
na samą myśl że mogło być tak pięknie
zostawię zapaloną lampkę
żebyś wiedziała gdzie mnie szukać
maleńka

Sen

ludzie są fałszywi
jak studolarówka na cienkiej żyłce
uczepiona przez gang wyrostków z Piątej Alei
najzabawniejsze w tym wszystkim jest to
że nikt nie chce się pochylić
nad tym co ma prawdziwą wartość
i cały Manhattan aż huczy od domysłów
kto jest przyjacielem a kto wrogiem
oraz dlaczego ten wiersz mógłby być remedium
na amerykański sen o bogactwie
którego naturalną konsekwencją
jest obturacyjny bezdech

Świt

książę czy żebrak któż to zdoła dziś rozstrzygnąć
ogromne serce czasem w oczach groźny błysk
i na poduszce krótki list
a obok polnych kwiatów kiść
tak na dzień dobry szybkie żegnaj muszę iść

zerwana cienka nić
niech będzie co ma być
spróbować trzeba żyć
skoro tak to idź

z dobrych zamiarów zbudowana nasza przyszłość
karciany domek jakiś ogród jakieś sny
potem samotność smutek łzy
męcząco długie noce dni
a tak niewiele brakowało uwierz mi

zerwana cienka nić
niech będzie co ma być
spróbować trzeba żyć
skoro tak to idź

-------------------

https://youtu.be/9Jmwlfib43Y

Noc

noc jest długa jak samotny papieros
bez widoków za oknem
i z pościelą która nie jest w stanie
wszystkiego ukryć
w ten sposób rodzą się wiersze
nad którymi nie warto się pochylać
niech sobie cierpią pozostawione samym sobie
powtarzam jak modlitwę do anioła stróża
żeby tylko nie poczuć
że jestem jednym z nich

Tytułem wstępu

spotkanie naszych spojrzeń było czysto przypadkowe
mówiąc czysto myślę o panującej aurze
kiedy wzrok się ślizga po nieskazitelnej bieli
a umysł nie jest zmącony żadną myślą
o tym co się kryje pod cienką warstwą puchu

w takich okolicznościach wystarczy chwila
żeby ciało doprowadzić do drżenia
jakby człowiek zobaczył cudowną istotę
dla której cała reszta jest tylko tłem
celowo pozbawionym szczegółów
aby można było skupić uwagę i poczuć
że w tym miejscu kończy się przeszłość
a przyszłość nie zdążyła dopisać dalszego ciągu

dwa aniołki narysowane na śniegu
niech będą w miejscu zakończenia
tytułem wstępu

Tak przy okazji

Ostatni wiersz

niech wam się wszystkim łupiny popcornu

wbiją w podniebienia

beznamiętni obserwatorzy mojej wewnętrznej walki

zakończonej wjazdem triumfalnym

do Valhalli dla poetów

pokonanych w walce z własnym ego

gdzie mnie posadzą na łonie Odyna

kiedy wy będziecie się kurczowo trzymać

siedemnastu sylab waszych haiku

już hydry i trolle szczerzą zęby

w radosnym uśmiechu że oto leżę

niezwyciężony

bo tylko czekać aż wreszcie się zjawi

moja Walkiria spóźniona

z powodu remontu torów

gdzieś między Zielonką a Wołominem

W oczekiwaniu na nieśmiertelność

słabi poeci nie są w stanie
samodzielnie zwlec się z łóżek
i potrzebują nadprzyrodzonej siły
która im pozwoli stawić czoła 
leksykalnym i składniowym bykom
od których aż się roi 
w szufladach leżą ogromne stosy 
nienapisanych wierszy
wystarczy mała iskierka
błysk w oku żeby uruchomić machinę
do wydawania na świat literackich arcydzieł
zgrabniutkich jak uczennice 
szkoły baletowej madame Darvash
a tymczasem gniją w pościeli
wypatrując na sufitach znaków
że oto właśnie nadeszła pora 
na nieśmiertelność

Księżyc żniwiarzy

ludzie tracą wiarę w metafizyczność księżyca

odkąd wpatrywanie się w jego bursztynową tarczę

przestało być elementem lunarnego rytuału

i tylko gdzieś w oddali słychać wycie wilka

jakby na przekór współczesnym teoriom

które przeczą mitom o cykliczności istnienia

włóczę się ulicami uśpionego miasta

z nadzieją że kiedyś ją spotkam

pędzącą na srebrnym rydwanie

zaprzężonym w parę fryzów

jeszcze zanim się skończy mój sen lunatyka

i zaśpiewają ptaki

Zamykam oczy

kiedyś opuszczę to miasto

ucieknę bez słowa pożegnania

jak najdalej od widoku za oknem

który znam na pamięć

wystarczy że zamknę oczy

będę próbował zapomnieć

oduczę się nazw ulic

i ulubionych barów

do czasu

aż sobie wreszcie uświadomię

że nie mam lepszych wspomnień

Ku pamięci

bezduszni rozdeptywacze świerszczy
głusi na tłumaczenia Barańczaka
że wszystko jest poważną muzyką
rozkażcie głosom w waszych głowach
żeby choć na chwilę zamknęły mordy
bo w maluczkich jest boski pierwiastek
i będziemy rozliczeni z każdego słowa
a chitynowe pancerze jak łupinki orzechów
rozrzucone na drodze do prawdziwej poezji
dla jednych ku przestrodze a dla drugich
ku wiecznej pamięci

Bajka

tylko matka może podjąć ryzyko

i wydać na świat niezapisaną księgę

z niepokojem wypatrując nagłych zwrotów akcji

jak Bóg Stwórca który cierpliwie czeka

rysując palcem jakieś znaki na rajskiej ceracie

nawet jeśli powiesz że to bajka

w każdej bajce najważniejszy jest morał

ale najpierw trzeba wypełnić czymś pustkę

a co jeśli brakuje pomysłu na ciąg dalszy

i ma się ochotę urwać w połowie zdania

albo kiedy sam zamieniasz się w smoka

zionącego ogniem z powodu księżniczki

która nigdy nie pokocha takiego skurwysyna?

Erotyk

gipiurowych firanek girlandy

rozkołyszę dla ciebie jedyna

bejcowanych desek werandy

ledwie muśnie kochanka nożyna

z żorżetowej wyplączę zasłony

koronkowych pozbawię sekretów

jak żelazko jam dziś rozpalony

żywym ogniem poślednich poetów

nasycony ambrozji nektarem

aż przykucnę na rąbku satyny

przygnieciony weny ciężarem

i spłodziwszy ten wiersz dla dziewczyny

Krótka piosenka na dobranoc

koszmarne wiersze mnie dręczą

plotą trzy po trzy

sieć pajęczą

para piętnaście w mej głowie że człowiek

zaczyna mdleć

gdy budzę się zlany potem

kotek na płotek

ja pod płotem

leżę on mruga że taka niedługa

ta moja pieśń

Zapytam nieskromnie

Święty Paweł od jednego wiersza

mój mały braciszku

który leżysz wciśnięty

między dorosłe groby

wiesz ile mnie kosztuje

napisanie wiersza

o naszych wzajemnych relacjach

ale w taki sposób

żeby nie wyszła z tego

kolejna modlitwa do anioła stróża

postanowiłem się tobą pochwalić

znajomym i proszę

żebyś mi wybaczył moją próżność

obaj wiemy że nie jestem święty

bo mam ochotę dać w mordę

tym wszystkim którzy twierdzą

że już się nigdy nie spotkamy

Martwa cisza

kiedy już wszystko zostanie powiedziane

do ostatniej kropeczki oddzielającej słowa

od ciszy białej i niewinnej jak czysta kartka

brutalnie wyrwana i rzucona na stos brudnopisów

jako dowód na to że niektórych myśli

nie można zamienić w rządek krzykliwych znaczków

stanę niczym narodowy bohater przed plutonem egzekucyjnym

i pozwolę oczom nacieszyć się pięknym widokiem

na niewypowiedzianą przyszłość którą wystarczy poczuć

z przygryzionym do krwi językiem dla zachowania powagi

Ku pamięci

bezduszni rozdeptywacze świerszczy
głusi na tłumaczenia Barańczaka
że wszystko jest poważną muzyką
rozkażcie głosom w waszych głowach
żeby choć na chwilę zamknęły mordy
bo w maluczkich jest boski pierwiastek
i będziemy rozliczeni z każdego słowa
a chitynowe pancerze jak łupinki orzechów
rozrzucone na drodze do prawdziwej poezji
dla jednych ku przestrodze a dla drugich
ku wiecznej pamięci

Q

stoję z zapomnianym papierosem

w którymś z kącików ust

i rozmyślam nad tym wszystkim

czego mnie nie nauczyło życie

a co by mi się dzisiaj

cholernie przydało do szczęścia

bo gdyby nie ten papieros

to pewnie byłbym zerem

ale jestem enigmatycznym Q

które próbuje sobie przypomnieć

wszystkie brzydkie słowa

nadające się do tego wiersza

quality! podpowiada mi rozsądek

na co wzruszam ramionami

gubiąc przy okazji wyróżnik

Okno

"Koniec świata"

Koniec świata nie zaskakuje, bo wypada
w zwykły dzień, powszedni, z czarną cyferką
na kalendarzu w mojej dawnej kuchni
stoję i czekam na swoją kolej
i tylko opadają ręce, a ramiona się wzruszają
na wspomnienie, że wyjadałem rybki z akwarium
ktoś pyta, czy to jest mój bagaż
tak, odpowiadam, ale sam w to nie wierzę.

*** (I to by było chyba na tyle)

*** (I to by było chyba na tyle)

i to by było chyba na tyle
bez dwóch zdań rzuconych przez ramię
już umierają w brzuchu motyle
zgranych kart ostatnie rozdanie

bo dawno kredyt debet przekroczył
wytrzymałość doszła do granic
a oczy nie chcą już patrzeć w oczy
kiedyś na wszystko teraz na nic

gdy spakowane stoją walizki
limit obietnic wyczerpany
też pomyślałeś że już po wszystkim?
koniec miłości odwołany!

Lot nad kukułczym gniazdem załamuje ręce

upadek tego miasta jest chyba równie spektakularny
co jego powstanie słychać nawoływania do obrony kobiet
przed płodami które nie robią nic innego
tylko zagnieżdżają się w dziewiczych łonach 
potem wychodzą z tego fałszywi prorocy albo poeci 
pozbawieni prawa głosu jak ryby żyjące w fontannie
takim wystarczy rzucić dwadzieścia groszy
i można zapomnieć do następnego razu
masturbacja jest lekarstwem na toksyczne związki 
od których to miasto dusi się i charczy
głoszą reklamy ministerstwa spraw trywialnych 
od zachodu nadciąga niż demograficzny dlatego zalecamy
nie wpadać w panikę tylko poczekać na swoją kolej 
a feniks zagrzebany w popielniczce udaje peta

Powrót króla

życie afrykańskiego króla wisi na włosku

czarny i poskręcany jakby był w agonii

próbując połączyć to co się wydarzyło

z tym co może nastąpić nagle i niespodziewanie

schodzą się wioskowi notable aby przedstawić dowody

na dysocjacyjne zaburzenia tożsamości

bo każdy ma prawo zobaczyć spektakularny upadek

podejrzanie rozchwianego człowieczka

ktoś sugeruje że to początki malarii

albo że trzęsie się ze strachu na samą myśl

o akacjowej koronie i bezradnie rozłożonych rękach

a wtedy lotniskowa ochrona odkryje całą prawdę

Koniec świata

dla nich jestem odkrywcą

który wypełnił jakąś misję

a kamień przydrożny oznacza koniec

mojej ucieczki od tamtego życia

oczekują ode mnie że wymyślę nazwy

dla ich drzew kwiatów motyli

i wytłumaczę dlaczego się tak wzruszyłem

nazywając rzeczy po imieniu

przecież się nie przyznam

że jestem u kresu możliwości

bo nawet nie mam siły spojrzeć w niebo

z nadzieją na jakieś pozytywne zakończenie

Wiersz najgorszy z najgorszych

postanowiłem napisać wiersz

który się nie spodoba

ktoś powie że to jest gniot nad gnioty

wybuchną uliczne protesty

manifestanci przejdą alejami na plac defilad

i cały kraj ogarnie chaos

lider rządzącej partii wygłosi przemówienie

w którym zarzuci mi wrogość względem czytelników

oraz nieposzanowanie poetyckich norm i zasad

ustawią stos na wysokość dwóch metrów

a nad wszystkim będzie czuwał episkopat

lub błękitny śmigłowiec radia prymat

publiczna telewizja wstrzyma nadawanie 

i rodzina nie będzie odbierać telefonów

poczuję się jak człowiek

który zjadł obiad a tu kelner przynosi frytki

dobry bóg pogrozi mi palcem

jeszcze na koniec pewnie się okaże

że ten utwór nie jest o niczym istotnym

zwyczajnie wiersz miłosny

 i to już chyba będzie najbardziej wkurwiające

Zakończenie bez rozwinięcia

straciłem wiarę w poetycką nieśmiertelność
i tylko czekam
oddzielony od świata białym parawanem 
na prozaiczne zakończenie w miejsce puenty
bez żalu ściskając garść tabletek 
zamiast różańca albo ludzkiego ciepła
rozsądek radzi żebym zwinął się w kłębek
że niby to wszystko o czym pomyślałem
nie jest takie proste

Nie żałuję

a kiedy już się skończą

te wszystkie cudowności

wylizane do ostatniego znaczka

słodkie zapewnienia że na zawsze

pożółkłe ze złości bo przecież

nie tak miała wyglądać wieczność

skazana na dno szuflady

za grzechy których nie żal

a które już się nigdy nie powtórzą

ponieważ to co dobre nie smakuje

tak nieskończenie bosko

jak smakował ten pierwszy

skradziony pocałunek

Bal pierdolniętych

oto siewcy niepokoju

na rustykalnym obrazie

świata zamkniętego w ramy

gdzie złamano wszystkie zasady

kompozycji a relacje między postaciami

ciężko jest opisać bez użycia wulgaryzmów

nie sposób ustalić źródła światła

oraz tego czy coś jest czarne

białe albo w ogóle czy powinno się było zdarzyć

i na koniec jeszcze brak podpisu artysty

jakby się wstydził

że to wszystko stworzył

Bez reszty

po odejściu od zmysłów

reklamacji nie uwzględniamy

a rachunki są wystawiane

za okazaniem dowodu słabości

więc sobie nie wyobrażam sytuacji

w której mnie zbywasz

zdawkowym zaraz wracam

dlatego namiętnie całuję klamkę

nie po to tyle czekałem

w kolejce na swoją szansę

abyś mnie odsyłała z kwitkiem

całe szczęście że za błędy

można płacić zbliżeniowo

bo mam w rękawie kilka asów

żeby jeszcze wszystko odbudować

tylko pozwól mi to merytorycznie wyłożyć

nie chcę się pakować w kolejne problemy

ponieważ kocham cię bez reszty

Jest idealnie, brakuje tylko zakończenia

kiedy już wypowiemy sakramentalne

zamieszkajmy razem bo tak będzie taniej

pojawi się perspektywa stworzenia rodziny

dla naszych wykastrowanych kotów

wniesiesz w posagu tysiąc fejsbukowych lajków

i może wreszcie polubię programy kulinarne

ktoś kogoś zarżnie nożem do pieczywa

a gdzieś tam nastąpi poważna awaria

jak dwie szczoteczki do jednej ładowarki

będziemy wymieniać płyny ustrojowe

bez pytań o sens niezdejmowania skarpet

pelargonia na balkonie wypuści pędy

na znak że związek jest w stadium rozkwitu

umówimy się na mieście z doradcą kredytowym

ktoś się powiesi na sznurze od bielizny

a gdzieś tam włączy się poczta głosowa

jak dwie szczoteczki do jednej ładowarki

będziemy się zastanawiać

nad jakimś ładnym zakończeniem   

Chorobliwie i opętańczo

czytam wielkich poetów z nadzieją

że coś we mnie zostanie z tego

ich fizycznego bólu i cierpienia

które są wyczuwalne pod opuszkami palców

głaszczę każdy wiersz poczynając od tytułu

a kończąc na puencie żeby nic mi nie umknęło

szczególnie to co ukryte gdzieś między wersami

bo może nagle zabrakło odpowiedniego słowa

gdyby jeszcze dodać trochę lęków i frustracji

i wymieszać z odrobiną niespełnionych pragnień

to nagle się okazuje że oni wcale nie umarli

tylko żyją we mnie i w moich koszmarach

Raj dla łotrów

zaczepiam przypadkowego przechodnia

i pytam jak trafić do raju dla łotrów

bo nie ukrywam że się trochę pogubiłem

przecież mu nie powiem że prawie wszystko

co było do spierdolenia to spierdoliłem

więc stoję i czekam na jakieś wskazówki

facet najpierw patrzy mi prosto w oczy

a potem sięga do kieszeni po papierosy

na znak że to wszystko nie jest takie proste

jeżeli bardzo chcesz się tam znaleźć

to najpierw musisz się stoczyć i zrozumieć

że jesteś w punkcie z którego już nie ma odwrotu

zobaczysz twarze tych wszystkich których zwiodłeś

a ciepła wódka w szklance zamieni się w absynt

i wtedy być może pojmiesz że przecież nie tędy droga

Kiedy już postawią nam pomniki

ja już nie mam złudzeń że ktoś kiedyś

te wszystkie wiersze zapisze na płycie

i pewnie się przewrócicie jeśli dodam

że na pomnik dla nieśmiertelnego poety

zrobiony z imitacji czerwonego granitu

polski dystrybutor daje dwuletnią gwarancję

czy to wystarczy żeby sobie utrwalić

przynajmniej jeden wybrany cytat

albo czy przypadkowi przechodnie

nie skoncentrują się na sprawach prozaicznych

takich jak mech albo ptasie odchody

które mogą zagrażać wiecznej sławie

dużo bardziej niż internetowe trolle

a nieokreślony wyraz twarzy na porcelanowej emotikonie

to kolejny dowód na to że nigdy nie ma pewności

co powie ostateczny juror i jeszcze wypada dodać

że trzeba mieć kogoś kto będzie stawiał znicze

i od czasu od czasu przejedzie po wszystkim

mokrą szmatą