straciłem wiarę w poetycką nieśmiertelność
i tylko czekam
oddzielony od świata białym parawanem
na prozaiczne zakończenie w miejsce puenty
bez żalu ściskając garść tabletek
zamiast różańca albo ludzkiego ciepła
rozsądek radzi żebym zwinął się w kłębek
że niby to wszystko o czym pomyślałem
nie jest takie proste
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz