Wiersz najgorszy z najgorszych

postanowiłem napisać wiersz

który się nie spodoba

ktoś powie że to jest gniot nad gnioty

wybuchną uliczne protesty

manifestanci przejdą alejami na plac defilad

i cały kraj ogarnie chaos

lider rządzącej partii wygłosi przemówienie

w którym zarzuci mi wrogość względem czytelników

oraz nieposzanowanie poetyckich norm i zasad

ustawią stos na wysokość dwóch metrów

a nad wszystkim będzie czuwał episkopat

lub błękitny śmigłowiec radia prymat

publiczna telewizja wstrzyma nadawanie 

i rodzina nie będzie odbierać telefonów

poczuję się jak człowiek

który zjadł obiad a tu kelner przynosi frytki

dobry bóg pogrozi mi palcem

jeszcze na koniec pewnie się okaże

że ten utwór nie jest o niczym istotnym

zwyczajnie wiersz miłosny

 i to już chyba będzie najbardziej wkurwiające

Zakończenie bez rozwinięcia

straciłem wiarę w poetycką nieśmiertelność
i tylko czekam
oddzielony od świata białym parawanem 
na prozaiczne zakończenie w miejsce puenty
bez żalu ściskając garść tabletek 
zamiast różańca albo ludzkiego ciepła
rozsądek radzi żebym zwinął się w kłębek
że niby to wszystko o czym pomyślałem
nie jest takie proste

Nie żałuję

a kiedy już się skończą

te wszystkie cudowności

wylizane do ostatniego znaczka

słodkie zapewnienia że na zawsze

pożółkłe ze złości bo przecież

nie tak miała wyglądać wieczność

skazana na dno szuflady

za grzechy których nie żal

a które już się nigdy nie powtórzą

ponieważ to co dobre nie smakuje

tak nieskończenie bosko

jak smakował ten pierwszy

skradziony pocałunek

Bal pierdolniętych

oto siewcy niepokoju

na rustykalnym obrazie

świata zamkniętego w ramy

gdzie złamano wszystkie zasady

kompozycji a relacje między postaciami

ciężko jest opisać bez użycia wulgaryzmów

nie sposób ustalić źródła światła

oraz tego czy coś jest czarne

białe albo w ogóle czy powinno się było zdarzyć

i na koniec jeszcze brak podpisu artysty

jakby się wstydził

że to wszystko stworzył