och jakże łatwo jest to wszystko ogołocić
pozbawić ozdobników i wyszukanych metafor
jak muślinowego tiulu który chroni
przed ciekawskim spojrzeniem ignoranta
dla którego nie ma żadnej świętości
jest tylko kawał czerwonego mięsa na talerzu
bez zbędnych ceremonii przy świecach
zapachu pąsowej róży
i połyskującej kropelki szczęścia na policzku
kiedy ołtarz magicznego misterium
zamienia się w zwykłą wersalkę
na której umiera poezja
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz